مقدمه‌ای بر گرایش به طبیعت در نمونه‌هایی از معماری معاصر ایران

این تحقیق بر آن است که با تحلیل تعدادی از آثار معماری معاصر ایران از منظر طبیعت­گرایی به الگوهایی دست یابد و با استفاده از آنها، نحوه برخورد با طبیعت را در تعدادی از آثار معماران معاصر ایران از نظر کمی و کیفی ارزیابی کند. پرسش اصلی در این پژوهش آن است که، تجلی طبیعت­گرایی در معماری معاصر ایران چگونه بوده­است؟ در فرایند تحقیق از تکنیک‌های توصیفی- تحلیلی استفاده شده و داده‎‌های مورد نیاز برای شکل‌گیری نظری موضوع با روش کتابخان‌های، و تحلیل‌هایی که برای هر اثر آورده‌شده با روش مطالعات میدانی جمع‎آوری می‎شوند. فرایند تحقیق و استنتاج بر مبنای تحلیل نمونه‎های موردی، که از میان آثار برجسته معماری معاصر ایران انتخاب شده­اند، استوار شده­است. دستاوردهای پژوهش نشان­دهنده آن است که استفاده از مصالح طبیعی، به‌کارگیری آب در طرح، و بهره­گیری از فرم‌های طبیعی بیشترین تأثیر را در چگونگی گرایش به طبیعت در معماری معاصر ایران داشته­اند.